Większość z nas w życiu staje oko w oko z sytuacją utraty. Życie jest pasmem strat. Początkiem jest chwila narodzin,
gdy tracimy bezpieczeństwo matczynego łona. Nigdy w życiu nie będziemy już
tak bezpieczni jak w nim. Opuszczając przedszkole, zostawiamy za sobą
bezpieczny świat dzieciństwa, przyjaciół dziecięcych zabaw. Gdy wchodzimy
w okres dorosłości, tracimy częściowo naszą wolność i prawo
do beztroski. Kiedy zaczynamy zarabiać pieniądze, a następnie
zaczynamy je inwestować, możemy stracić dorobek całego życia.
Z czasem tracimy zdrowie,
na końcu tracimy samo życie. Wszystko zatem, czym jest życie,
to starta, bardzo często strata nieunikniona.
Każda strata jest inna, wyjątkowa. Nie
ma dwóch osób, które w ten sam sposób doświadczałyby bólu po stracie.
Oczywiście wiele emocji, zachowań będzie podobnych, jednakże każda strata jest
czymś bardzo indywidualnym.
Najbardziej rozpoznane i opisane w literaturze utraty mają związek z
utratą bliskiej osoby (rodzica, małżonka, dziecka) i doświadczania żałoby, ale
również utratę zdrowia, przyjaciela czy majątku. Inne rodzaje utrat to:
separacja, rozwód, utrata pracy, miejsca zamieszkania, czy wreszcie utrata
marzeń i oczekiwań. Tak szeroko rozumiana utrata jest związana z każdą zmianą w
życiu i każda wymaga żałoby w jakimś sensie. Powoduje ona że doświadczenie utraty wiąże się z
wewnętrzną przemianą, często jest ogromnym przełomem, zmianą wartości, kierunku
naszego życia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz